நடவு

ஒரு நல்ல நாள் பார்த்து நடவுக்கான நாள் குறிக்கப் படும், அந்த நிமிடம் முதல் நாற்று நட்டு முடிப்பது வரை எனது நைனாவின் சிந்தனை, செயல் எல்லாமே நடவு குறித்துதான் இருக்கும்.

நெல் பயிரிடுவதற்கான முன்னேற்பாடு என்பது சில மாதங்களுக்கு முன்பாகவே திட்டமிடப்பட்டு, சந்தையில் நல்ல உழவு மாடுகள் வாங்குவதில் தொடங்கும். ஒவ்வொரு நடவுக்கும் புதிதாக ஒரு ஜோடி மாடு வாங்குவது நைனாவின் சென்டிமெண்ட்.

நல்ல விதையை தேடிச் சென்று, வாங்கி வந்து என் அம்மாவின் கையால் விதை நெல் விடச் செய்வார். பயிரிடப் போகும் நிலத்துக்கான தழை சத்துக்காக எங்கள் நிலத்தில் வெட்டியது போக, எங்கெங்கிருந்தோ தழைகளை வெட்டிக் கொண்டு வந்து சேர்ப்பார். எங்கள் மாட்டுக் கொட்டகை எருவே எப்படியும், ஐந்து லாரி லோடு வரும். இருப்பினும் அவர் மனசுக்கு எரு அடிப்பதில் மட்டும் சுலபத்தில் திருப்தி ஏற்பட்டு விடாது. அக்கம் பக்கம் கிராமங்களில் இருந்தெல்லாம் மாட்டு வண்டிகளில் எரு வாங்கி வந்து குவிப்பார்.

குறைந்த பட்சம் ஒரு வாரமேனும் ஏர் ஓட்டப் படும். வெட்டி வரப் பட்டிருந்த தழைகள், சேகரித்த எரு, வேப்பம் புண்ணாக்கு என மேலும் மேலும் கழனியில் போடப் பட்டு செறிவூட்டப் படும். நைனாவுக்கு திருப்தி ஏற்படும் வரை ஏர் ஓட்டி முடிக்கும் போது, புதிதாக மாடு வாங்கியது நல்லதுதான் எங்களுக்குத் தோன்றும். அப்படி ஒரு உழைப்பு அந்த மாடுகளுக்கு!

நடவில் அண்ட கழித்தல், பரம்பு அடித்தல் என இரு வேறு முக்கிய செயல்பாடுகள் உண்டு. தமிழர்கள் பல நூறு ஆண்டுகள் நெல் பயிரிட்டு பெற்ற அனுபவப் பாடம் அது.

மிகக் கச்சிதமாக வரப்புகளை வெட்டி எடுத்து கழனியில் போடுவது அல்லது தேவைப்படும் இடங்களில் கழனி மண் எடுத்து வரப்பினை வலுப் படுத்துவதான் அண்ட கழித்தல். காலம் காலமாக நெல் வயலுக்கான ஜீவனான வண்டல் மண்ணை வயலுக்குள்ளேயே பாதுகாத்து வைப்பதற்காக செய்யப் படுவது இது. இல்லையெனில், எங்கேனும் பலவீனமான இடத்தில் உடைத்துக் கொண்டு நீரோடு சேர்த்து, வண்டல் மண்ணையும் வெளியேறிவிடும்.

அடுத்து பரம்பு அடித்தல். நெல் வயலில் நீரினை ஒரே அளவில் தேக்கி வைக்க வேண்டுமானால், கழனி எந்தப் பக்கமும் மேடு பள்ளமாக இல்லாமல், சமமாக இருக்க வேண்டியது அவசியம். இப்படி இருந்தால்தான் குறைந்த அளவு நீரேயாயினும், கழனியின் அனைத்து நெற் பயிருக்கும் சரி சமானமாக பகிரப் படும். பரம்பு அடித்தல், அந்தக் கால பொறியியல் தொழில்நுட்பம். இதற்கு சரிநிகர் தொழில் நுட்பம் இன்னமும் நமக்கு வாய்க்கவில்லை என்றே கருதுகிறேன்.

நாற்றாங்காலில் நாற்று எடுப்பதற்கென பயிற்சி பெற்ற ஆட்கள் முதல் நாளே வந்து நாற்று எடுத்து, கட்டி வைப்பார்கள். இப்பவும் இந்த வேலை செய்பவர்கள் மீது எனக்கு பெரும் அனுதாபம் உண்டு. மருந்துக்கும் உலர்ச்சி இல்லாத ஈர வேலை இது. காலை முதல் மாலை வரை சேற்றிலேயே உட்கார்ந்து நாற்று எடுத்து விட்டு வெளியே வரும் போது, வேற்று கிரகத்திலிருந்து வருவதைப் போல தோற்றமளிப்பார்கள்.

நடவு நாளுக்கு முதல் நாள் இரவே எங்கள் வீட்டில் சமையல் வேலைகள் தொடங்கி விடும். காலையில் சமைத்து வைத்த சாப்பாட்டுடன், நாங்கள் நிலத்துக்கு சென்று சேரும் போது கட்சித் தலைவர் கூட்டத்துக்கு லாரிகளில் கொண்டு வந்து இறக்கி விட்டதைப் போல எங்கு பார்த்தாலும் பெண்கள் மயமாக இருக்கும். ஈசான்ய முலையில் என் அம்மா இறங்கி முதல் நாற்றை நட, உடன் அத்தனைப் பெண்களும் நேர் கோட்டில் வரிசையாக நாற்று நடத் தொடங்குவார்கள்.

நைனா மிகவும் உற்சாகமாக இருக்கும் நாட்கள் என்றால், அது இந்த நடவு நடும் நாட்கள்தான். ஒவ்வொரு நாளும் ஒரு திருவிழாப் போல, தினம் தினம் வகை வகையாக வீட்டில் சமைக்கச் சொல்லி நடவு ஆட்களுக்கு பறிமாறச் செய்வார். சேற்று வாசத்துடன் ஆண்களும் பெண்களும் சுற்றிலும் உட்கார்ந்து கொள்ள, நடுவில் நைனாவுடன் சேர்ந்து நாங்களும் அமர்ந்து உண்போம். உண்மையில், தினமும் நூறு பேருக்கேனும், வேறு ஆள் துணையின்றி அம்மா மட்டுமே சமையல் செய்து போட்டது ஒரு தனி சாதனை.

நாற்றாங்காலில் இருந்து நாற்றுக் கட்டுகளை தூக்கிச் சென்று நடவு கழனியில் சேர்க்கும் வேலையை நைனா என்னை செய்யச் சொல்வார். உடம்பு முழுக்க சேறாகும் வேலைதான். ஆனாலும் உற்சாகமாக செய்வேன். இரண்டு நாள் நடவு முடிந்தவுடன் நைனா எனக்கு பத்து ரூபாய் கொடுப்பார். சில சமயம் அதற்கு மேலும் கிடைக்கும். அருணா ரெஸ்டாரண்ட் பேப்பர் ரோஸ்ட் சாப்பிட்டு விட்டு நெய் வாசனையுடன் ஏப்பம் விட்டுக் கொண்டே டி.ராஜேந்தர் படம் பார்த்ததெல்லாம் பேரனுபவம்.